نادیدنی (22): بچه ها شیرینند، شیرین تر از عسل (حس یادمانه)
پنجشنبه, ۲۸ دی ۱۳۹۱، ۰۸:۴۱ ب.ظ
![[عکس]](http://picil.persiangig.com/image/na_didani/Day_1391/Child%5Bpicil.mihanblog.com%5D.jpg)
{عکس از آرشیو گرفته شده و توسط پیکیال گرفته نشده است.}
این عکس رو خیلی قبل پیش دیده بودم، امروز بعد از مدتها دوباره دیدمش بفکرم رسید بزارم تو وبلاگ تا حال و هوایی عوض کنیم.موقع نیگا کردن عکس، یک حس عجیب و غریبی به آدم دست میده که گذشت زمان رو به یاد میاره که فرنگی ها یهش میگن: نوستالژی؛موسسه عترت نور
{نوستالژی:دلتنگی برای میهن،احساس غربت به فارسی روان میشود یادمان یا یادمانه نوستالژی را می توان در احساس درونی تلخ و شیرین به اشیا، اشخاص و موقعیتهای گذشته، تعریف کرد. معنی دیگر نوستالژی دلتنگی شدید برای زادگاهاست. واژهنامه انگلیسی آکسفورد، نوستالژی را شکلی از دلتنگی که ناشی از دوری طولانی از زادگاهاست، تعریف کردهاست.
پانوشت: وقتی پترس با انگشتش مانع شکستن سد خیالی و افسانه ای شد، ما دهقان فداکار را داشتیم که به خاطر سد کردن راه قطار یک دست مفصل کتک از لوکوموتیو ران خورد...!
کلیپ تصویری من مدیر جلسهام؛ روایتی از ناگفته های جلسه نمایندگان چهار نامزد انتخابات دهم ریاست جمهوری با رهبر معظم انقلاب حتماً نگاه کنید.