ناشنیدنی: نحوه مناظره در صحف ابراهیم و موسی علیهم سلام

 بِسْم الِله الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

سلام، سلام به همه عاشقان زیباترین وجود ها و نازنین ترین بندگان خدا، اهل بیت پیامبر، امیدوارم تا اینجا نماز و روزه ها تون مقبول درگاه حق قرار گرفته باشه، مطلب ناشنیدنی شیرین و جذابی در مورد حقانیت اهل بیت پیامبر و وصایت بلافصل اون حضرات رو آماده کردم که به شکل مناظره ای جالب توسط یکی از شاگردان امام صادق ^{علیه السلام} بنام هشام انجام گرفته که امیدوارم کامتان رو شیرین کنه؛

 

وقتی در مورد  اهل بیت ^{علیهم السلام} حرف می زنم یاد کلام علامه امینی ره می افتم که بعد از اتمام کتاب ارزشمند الغدیر فرموده بودند_{{نقل به مضمون}} : « روز قیامت از تمام کسانیکه وقت مرا با نوشتن این کتاب گرفته اند شکایت خواهم کرد چرا که علی ^{علیه السلام} نیازی به اثبات نداشت و من باید در باب فضایل و کرامات مولای متقیان کتاب می نوشتم.»

 

و امّـــا؛ نحوه مناظره ای در صحف ابراهیم و موسی علیهم سلام

 

گروهی از شاگردان امام صادق ^{علیه السلام} از جمله هشام در محضر آن حضرت بودند، امام به هشام رو کرد و فرمود: « مناظره ای که بین تو و عمر و بن عبید واقع شده برای ما بیان کن!» هشام گفت: « فدایت شوم من شما را خیلی بزرگ می دانم و از سخن گفتن در حضور شما حیا می کنم، زیرا زبانم در محضر شما توان سخن گفتن را ندارد!»

 

امام فرمودند: « هر وقت ما دستور دادیم شما اطاعت کنید.» هشام گفت:  به من اطلاع دادند که عمروبن عبید روزها در مسجد بصره با شاگردانش می نشیند و پیرامون (امامت و رهبری بحث و گفتگو می کند و عقیده شیعه را در مسأله امامت بی اساس می داند). این خبر برای من خیلی سنگین بود. به این جهت از کوفه حرکت کرده، روز جمعه وارد بصره شدم و به مسجد رفتم.

 

دیدم عمروبن عبید در مسجد نشسته و گروه زیادی گرداگرد او حلقه زده بودند و از او پرسش هایی می کردند و او هم پاسخ می گفت. من هم در آخر جمعیت میان حاضران نشستم. آنگاه رو به عمرو کرده، گفتم: « ای مرد دانشمند! من مرد غریبی هستم، آیا اجازه می دهی از شما سوالی کنم؟ » عمرو گفت: « آری! هر چه می خواهی بپرس.» گفتم: « آیا شما چشم داری؟ گفت: این چه پرسشی است مطرح می کنی، مگر نمی بینی که چشم دارم دیگر چرا می پرسی؟» گفتم: « پرسشهای من از همین نوع است؟»

 

گفت: « گرچه پرسشهای تو بی فایده و احمقانه است ولی هر چه دلت می خواهد بپرس!» گفتم: « آیا شما چشم داری؟» گفت:« آری! » گفتم: « با چشم چه کار می کنی؟»  عمرو گفت: « دیدنی ها را می بینم و رنگ و نوع آنها را تشخیص می دهم. »

در ادامه مطلب به خواندن ادامه دهید...

- آیا بینی داری؟ 

آری!

- با آن چه می کنی؟ 

با آن بوها را استشمام کرده و بوی خوب و بد را تمیز می دهم. 

- زبان هم داری؟ 

آری!

- با آن چه کاری انجام می دهی؟ با آن حرف می زنم، طعم غذاها را تشخیص می دهم. 

- آیا گوش هم داری؟ 

آری؟

-  با آن چه می کنی؟ 

با آن صداها را می شنوم و از یکدیگر تمیز می دهم.

- آیا دست هم داری؟ 

آری!

-  با آن چه می کنی؟ 

با دست کار می کنم.

- آیا قلب (مرکز ادراکات) هم داری؟

 آری!

- با قلب چه نفعی می بری؟

چنانچه اعضا و جوارح دیگر من دچار خطا و اشتباه شود، قلب اشتباه و خطا را از آنها برطرف می سازد.

- آیا اعضا از قلب بی نیاز نیست؟ 

نه، هرگز.

- اگر اعضا بدن صحیح و سالم باشند، چه نیازی به قلب دارند؟

اعضا بدن هرگاه در آنچه می بوید یا می بیند یا می شنود یا می چشد، شک و تردید کنند فورا به قلب (مرکز ادراکات) مراجعه می کنند تا تردیدشان برطرف شده یقین حاصل کنند.

- بنابراین خداوند قلب را برای رفع شک و تردید قرار داده است.

 آری!

 

- ای مرد عالم! هنگامی که خداوند برای تنظیم اداره امور کشور کوچک تن تو، رهبری به نام قلب قرار داده تا صحیح را از باطل تشخیص دهد و تردید را از آنان برطرف سازد، چگونه ممکن است خدای مهربان پس از رسول خدا^{صل الله علیه و آله} آن همه بندگان خود را بدون رهبر وا بگذارد، تا در شک حیرت به سر برند و امام و راهنمایی قرار ندهد تا در موارد مختلف به او مراجعه کنند و در نتیجه به انحراف و نابودی کشیده شوند!؟

 

هشام می گوید: « در این وقت عمرو ساکت شد دیگر نتوانست پاسخی بگوید.» پس از مدتی تأمل روی به من کرد و گفت: « تو هشام بن حکم هستی؟» گفتم: « نه. » عمرو: « آیا با او ننشسته ای و در تماس نبوده ای؟ » هشام: «نه.» عمرو: «پس تو اهل کجا هستی؟» هشام: «از اهل کوفه هستم.» عمرو: « پس تو همان هشام هستی.» هشام گفن: « هنگامی که فهمید من شیعه و از شاگردان امام صادق هستم از جا برخواست و مرا به آغوش کشید و در جای خود نشانید و تا من در آن مکان بودم حرفی نزد.»

 

آنگاه که سخن هشام به اینجا رسید امام صادق ^{علیه السلام}خندید و فرمود: « هشام! این طرز مناظره را از چه کسی آموخته ای؟» هشام گفت: « آنچه از شما یاد گرفته بودم بیان کردم.» امام صادق^{علیه السلام}: « هذا و الله مکتوب فی صحف ابراهیم و موسی»  قسم به خدا! ( این طرز مناظره تو در صحف ابراهیم و موسی نوشته شده است.

 

منبع: بحارالانوار ج 22 ، ص 272

مطالب مرتبط:

معرفی کتاب؛ اسرار خاندان محمد رسول الله

 اهل البیت علیهم السلام و توسل شیطان به ایشان!

 نام امـــــام علــی علیه السلام در قــــــــرآن؛

و دانلود 1 کتاب صوتی و 2 کتاب برای آموختن مناظره صحیح با برادران اهل سنت

امام علی علیه السلام و مجوز عبور از صراط انبیاء عظام

منعکس شده در:

نقل قول

تتمه: آنان که گفتند: دوری و دوستی!  یا طمع دوستی نچشیده اند یا درد دوری یار را نکشیده اند... .

تتمه2: خبر عمل تفرقه انگیز و توهین به شخصیت های صدر اسلام توسط شرکت وابسته به ایرانسل در استان سیستان و بلوچستان واقعاً عمل شنیع و زشتی بود که انقدر از این ندانم کاری ها انجام گرفته که دیگه نمیشه گفت بازی تو زمین دشمنه، بلکه باید گفت بازی با پیراهن دشمن و برای دشمنه تو زمین خودی هستش و باید هر چه سریعتر عوامل این عمل تفرقه آمیز به کیفر خودشون برسند.